|
| |
el-Ehad, bir olan, bir tek olan; şebîh/benzeri ve nazîri/dengi olmayan, iki olma ihtimali bulunmayan, demektir.
İhlâs sûresi, Yüce Yaradanın kullarına sunduğu kimliktir bir anlamda. Manevî değerinin Kur’ân-ı Kerîm’in üçte birine denk olduğu belirtilen muhteşem âyetler
İhlâs sûresindedir.
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Sameddir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
İhlâs sûresini seviyorum diyen kişiye Sevgili Peygamberimizin (s.a.s.) muştusu şöyledir: “Söyleyin o kişiye, Allah da onu seviyor.” (Buhârî, Tevhîd,1;
Müslim, Salâtü’l-Müsâfirîn, 263; Nesâî, İftitah, 69.)
Hıcr sûresi (15), 21: “Her şeyin hazineleri yalnız Bizim yanımızdadır. Fakat Biz, onu ancak ihtiyaca göre, belli ölçülerde indiririz (veririz).”
Her şeyin dizgini O Tek olanın elindedir!
Yaratılmış her şey; bileşimindeki atomdan, gezegenler sistemindeki en büyük galaksilere kadar her şey, o muhteşem dizaynlarındaki birlik ile “Ehad, Ehad”
diyerek, şahadette. Çekirdek etrafında bir yörüngede dönen atom, güneşi çekirdek ederek, onun etrafındaki yörüngede dönen dünya, görebilen gözlere,
hissedebilen kulaklara sevgiyle gülümseyerek, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Kâinat, tüm mevcudatındaki düzenle, bir fabrikanın çarkları gibi birbirine bağlı olayları ve bünyesindeki eşsiz denge ile “Ehad, Ehad” diyerek şahadette!
Yaprağıyla, sapıyla, nakışlı güzel yüzüyle, baharda açan her çiçek, bir çiçek formunda, binlerce değişik çiçek oluşuyla “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Ya insan... Ya insan dostlarım!
Sadece parmağına, 1 cm2’lik bir parmak boğumuna atılmış muhteşem bir imza olan “parmak izi”, Hz. Adem’den, kıyamete kadar gelecek insanoğlunun, her birinin
tek bir parmak formunda, sayısız parmak izleri ispatınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
İşte o parmak, her zerresi ile yaradanını zikrederken, bir an bile O’ndan gafil olmayan, hayatı, Kur’ân-ı Kerîm’in emirleri ile donatılmış bir hayat, ahlâkı,
Kur’ân ahlâkı olan, “nûr”u, bütün âlemlere nûr olan bir bedene ait ise dostlar, O parmak, kamere yöneldiğinde, ayın, “Beni işaret etti, Beni Rabbine delil
kıldı”, diyerek, cezbeye tutulup, ikiye ayrılması ile şahadette!
Koca bir taşın altında inleyen Bilâl’in (ra) bedeni, acılar çekerken, ruhu neler hissediyordu ki, atmosfere aşk çığlıkları gibi işlenen sesi, 14 asırdır, dün
söylenmişçesine “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her sene baharda bir renk cümbüşü ile yeniden doğan ve her kışta, bembeyaz bir kefene sarınarak ölüme koşan yüzüyle arz, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her an, ruhlar âleminden dünya âlemine alınıp, imtihan edileceklere kucak açan ve vazifesi tamamlanan kulların ruhlarını meleklere emanet edip, bedenlerini
bağrında saklayan toprak, akıl edip düşünene, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Zaman; “Asr’a and olsun ki”, denilerek Kur’ân-ı Azîmüş-şan’da üzerine yemin edilen zaman, minicik bir bebeğin saf, masum gülümseyişinden, yaşlı bir yüzdeki
derin çizgilere kadar iz bırakarak işleyen zaman, saniye saniye, dakika dakika yürüyerek günleri, yılları ve ömürleri tüketen zaman, gidişin O, tek olana
olduğunu hatırlatarak şahadette dostlarım!
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Samed’dir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
O, Yaratandır dostlar. Kimse, güneşi batıdan getiremez. Kimse, uzayda inanılmaz bir hızla genişleyen kâinatı durduramaz. Kimse, yeri ve gökleri tutamaz ve
hiç kimse, yoktan bir şeyi var edemez... Değil bir gözü; bir sinek kanadını bile var edemezler.
Hacc sûresi (22), 73: “Ey insanlar! Bir misal verilmektedir, şimdi ona iyi kulak verin: Sizin Allah’ı bırakıp taptıklarınız bir araya gelseler, bir sinek
bile yaratamayacaklardır. Sinek onlardan bir şey kapsa onu kurtaramazlar. İsteyen de, istenen de âcizdir.”
Bir sinek bile, kanadı ile şahadette!
Dağlardan köpürerek, ağlayarak başını, hasretten taşlara çarpa çarpa aslına; denize koşan ırmak, damlaları sayısınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
O muhteşem avuçta taşlar da şahadette!
Bakara sûresi (2), 74: “...Çünkü taşlardan öylesi var ki; içinden nehirler kaynıyor, yine öylesi var ki, çatlıyor da bağrından sular fışkırıyor, öylesi de
var ki, Allah korkusundan yerlerde yuvarlanıyor...”
el-Ehad, bir olan, bir tek olan; şebîh/benzeri ve nazîri/dengi olmayan, iki olma ihtimali bulunmayan, demektir.
İhlâs sûresi, Yüce Yaradanın kullarına sunduğu kimliktir bir anlamda. Manevî değerinin Kur’ân-ı Kerîm’in üçte birine denk olduğu belirtilen muhteşem âyetler
İhlâs sûresindedir.
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Sameddir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
İhlâs sûresini seviyorum diyen kişiye Sevgili Peygamberimizin (s.a.s.) muştusu şöyledir: “Söyleyin o kişiye, Allah da onu seviyor.” (Buhârî, Tevhîd,1;
Müslim, Salâtü’l-Müsâfirîn, 263; Nesâî, İftitah, 69.)
Hıcr sûresi (15), 21: “Her şeyin hazineleri yalnız Bizim yanımızdadır. Fakat Biz, onu ancak ihtiyaca göre, belli ölçülerde indiririz (veririz).”
Her şeyin dizgini O Tek olanın elindedir!
Yaratılmış her şey; bileşimindeki atomdan, gezegenler sistemindeki en büyük galaksilere kadar her şey, o muhteşem dizaynlarındaki birlik ile “Ehad, Ehad”
diyerek, şahadette. Çekirdek etrafında bir yörüngede dönen atom, güneşi çekirdek ederek, onun etrafındaki yörüngede dönen dünya, görebilen gözlere,
hissedebilen kulaklara sevgiyle gülümseyerek, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Kâinat, tüm mevcudatındaki düzenle, bir fabrikanın çarkları gibi birbirine bağlı olayları ve bünyesindeki eşsiz denge ile “Ehad, Ehad” diyerek şahadette!
Yaprağıyla, sapıyla, nakışlı güzel yüzüyle, baharda açan her çiçek, bir çiçek formunda, binlerce değişik çiçek oluşuyla “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Ya insan... Ya insan dostlarım!
Sadece parmağına, 1 cm2’lik bir parmak boğumuna atılmış muhteşem bir imza olan “parmak izi”, Hz. Adem’den, kıyamete kadar gelecek insanoğlunun, her birinin
tek bir parmak formunda, sayısız parmak izleri ispatınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
İşte o parmak, her zerresi ile yaradanını zikrederken, bir an bile O’ndan gafil olmayan, hayatı, Kur’ân-ı Kerîm’in emirleri ile donatılmış bir hayat, ahlâkı,
Kur’ân ahlâkı olan, “nûr”u, bütün âlemlere nûr olan bir bedene ait ise dostlar, O parmak, kamere yöneldiğinde, ayın, “Beni işaret etti, Beni Rabbine delil
kıldı”, diyerek, cezbeye tutulup, ikiye ayrılması ile şahadette!
Koca bir taşın altında inleyen Bilâl’in (ra) bedeni, acılar çekerken, ruhu neler hissediyordu ki, atmosfere aşk çığlıkları gibi işlenen sesi, 14 asırdır, dün
söylenmişçesine “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her sene baharda bir renk cümbüşü ile yeniden doğan ve her kışta, bembeyaz bir kefene sarınarak ölüme koşan yüzüyle arz, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her an, ruhlar âleminden dünya âlemine alınıp, imtihan edileceklere kucak açan ve vazifesi tamamlanan kulların ruhlarını meleklere emanet edip, bedenlerini
bağrında saklayan toprak, akıl edip düşünene, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Zaman; “Asr’a and olsun ki”, denilerek Kur’ân-ı Azîmüş-şan’da üzerine yemin edilen zaman, minicik bir bebeğin saf, masum gülümseyişinden, yaşlı bir yüzdeki
derin çizgilere kadar iz bırakarak işleyen zaman, saniye saniye, dakika dakika yürüyerek günleri, yılları ve ömürleri tüketen zaman, gidişin O, tek olana
olduğunu hatırlatarak şahadette dostlarım!
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Samed’dir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
O, Yaratandır dostlar. Kimse, güneşi batıdan getiremez. Kimse, uzayda inanılmaz bir hızla genişleyen kâinatı durduramaz. Kimse, yeri ve gökleri tutamaz ve
hiç kimse, yoktan bir şeyi var edemez... Değil bir gözü; bir sinek kanadını bile var edemezler.
Hacc sûresi (22), 73: “Ey insanlar! Bir misal verilmektedir, şimdi ona iyi kulak verin: Sizin Allah’ı bırakıp taptıklarınız bir araya gelseler, bir sinek
bile yaratamayacaklardır. Sinek onlardan bir şey kapsa onu kurtaramazlar. İsteyen de, istenen de âcizdir.”
Bir sinek bile, kanadı ile şahadette!
Dağlardan köpürerek, ağlayarak başını, hasretten taşlara çarpa çarpa aslına; denize koşan ırmak, damlaları sayısınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
O muhteşem avuçta taşlar da şahadette!
Bakara sûresi (2), 74: “...Çünkü taşlardan öylesi var ki; içinden nehirler kaynıyor, yine öylesi var ki, çatlıyor da bağrından sular fışkırıyor, öylesi de
var ki, Allah korkusundan yerlerde yuvarlanıyor...”
el-Ehad, bir olan, bir tek olan; şebîh/benzeri ve nazîri/dengi olmayan, iki olma ihtimali bulunmayan, demektir.
İhlâs sûresi, Yüce Yaradanın kullarına sunduğu kimliktir bir anlamda. Manevî değerinin Kur’ân-ı Kerîm’in üçte birine denk olduğu belirtilen muhteşem âyetler
İhlâs sûresindedir.
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Sameddir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
İhlâs sûresini seviyorum diyen kişiye Sevgili Peygamberimizin (s.a.s.) muştusu şöyledir: “Söyleyin o kişiye, Allah da onu seviyor.” (Buhârî, Tevhîd,1;
Müslim, Salâtü’l-Müsâfirîn, 263; Nesâî, İftitah, 69.)
Hıcr sûresi (15), 21: “Her şeyin hazineleri yalnız Bizim yanımızdadır. Fakat Biz, onu ancak ihtiyaca göre, belli ölçülerde indiririz (veririz).”
Her şeyin dizgini O Tek olanın elindedir!
Yaratılmış her şey; bileşimindeki atomdan, gezegenler sistemindeki en büyük galaksilere kadar her şey, o muhteşem dizaynlarındaki birlik ile “Ehad, Ehad”
diyerek, şahadette. Çekirdek etrafında bir yörüngede dönen atom, güneşi çekirdek ederek, onun etrafındaki yörüngede dönen dünya, görebilen gözlere,
hissedebilen kulaklara sevgiyle gülümseyerek, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Kâinat, tüm mevcudatındaki düzenle, bir fabrikanın çarkları gibi birbirine bağlı olayları ve bünyesindeki eşsiz denge ile “Ehad, Ehad” diyerek şahadette!
Yaprağıyla, sapıyla, nakışlı güzel yüzüyle, baharda açan her çiçek, bir çiçek formunda, binlerce değişik çiçek oluşuyla “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Ya insan... Ya insan dostlarım!
Sadece parmağına, 1 cm2’lik bir parmak boğumuna atılmış muhteşem bir imza olan “parmak izi”, Hz. Adem’den, kıyamete kadar gelecek insanoğlunun, her birinin
tek bir parmak formunda, sayısız parmak izleri ispatınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
İşte o parmak, her zerresi ile yaradanını zikrederken, bir an bile O’ndan gafil olmayan, hayatı, Kur’ân-ı Kerîm’in emirleri ile donatılmış bir hayat, ahlâkı,
Kur’ân ahlâkı olan, “nûr”u, bütün âlemlere nûr olan bir bedene ait ise dostlar, O parmak, kamere yöneldiğinde, ayın, “Beni işaret etti, Beni Rabbine delil
kıldı”, diyerek, cezbeye tutulup, ikiye ayrılması ile şahadette!
Koca bir taşın altında inleyen Bilâl’in (ra) bedeni, acılar çekerken, ruhu neler hissediyordu ki, atmosfere aşk çığlıkları gibi işlenen sesi, 14 asırdır, dün
söylenmişçesine “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her sene baharda bir renk cümbüşü ile yeniden doğan ve her kışta, bembeyaz bir kefene sarınarak ölüme koşan yüzüyle arz, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Her an, ruhlar âleminden dünya âlemine alınıp, imtihan edileceklere kucak açan ve vazifesi tamamlanan kulların ruhlarını meleklere emanet edip, bedenlerini
bağrında saklayan toprak, akıl edip düşünene, “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
Zaman; “Asr’a and olsun ki”, denilerek Kur’ân-ı Azîmüş-şan’da üzerine yemin edilen zaman, minicik bir bebeğin saf, masum gülümseyişinden, yaşlı bir yüzdeki
derin çizgilere kadar iz bırakarak işleyen zaman, saniye saniye, dakika dakika yürüyerek günleri, yılları ve ömürleri tüketen zaman, gidişin O, tek olana
olduğunu hatırlatarak şahadette dostlarım!
“De ki; O, Allah’dır, bir tektir. Allah Samed’dir (Bütün varlıklar O’na muhtaç, fakat O, hiç bir şeye muhtaç değildir.) Doğurmadı ve doğurulmadı. Kimse de
O’nun dengi değildir.” (İhlâs sûresi (112), 1-4.)
O, Yaratandır dostlar. Kimse, güneşi batıdan getiremez. Kimse, uzayda inanılmaz bir hızla genişleyen kâinatı durduramaz. Kimse, yeri ve gökleri tutamaz ve
hiç kimse, yoktan bir şeyi var edemez... Değil bir gözü; bir sinek kanadını bile var edemezler.
Hacc sûresi (22), 73: “Ey insanlar! Bir misal verilmektedir, şimdi ona iyi kulak verin: Sizin Allah’ı bırakıp taptıklarınız bir araya gelseler, bir sinek
bile yaratamayacaklardır. Sinek onlardan bir şey kapsa onu kurtaramazlar. İsteyen de, istenen de âcizdir.”
Bir sinek bile, kanadı ile şahadette!
Dağlardan köpürerek, ağlayarak başını, hasretten taşlara çarpa çarpa aslına; denize koşan ırmak, damlaları sayısınca “Ehad, Ehad” diyerek, şahadette!
O muhteşem avuçta taşlar da şahadette!
Bakara sûresi (2), 74: “...Çünkü taşlardan öylesi var ki; içinden nehirler kaynıyor, yine öylesi var ki, çatlıyor da bağrından sular fışkırıyor, öylesi de
var ki, Allah korkusundan yerlerde yuvarlanıyor...”
|
|
|
